Stomatologia estetyczna to najszybciej rozwijająca się dziedzina stomatologii w zakresie używanych materiałów i środków. Materiały kompozytowe, odbudowujące i scalające tkanki zęba w procesie chemicznego łączenia, stosowane są nie tylko w stomatologii estetycznej, ale także w stomatologii zachowawczej. Materiały te, zwane też kompozytami stratyfikacyjnymi, pozwalają odbudować ząb w taki sposób, że różnica pomiędzy zębem własnym pacjenta a fragmentem nadbudowanym jest niewidoczna. Stosowane do niedawna kompozyty starszej generacji już po upływie kilku miesięcy przebarwiały się, wyglądając nienaturalnie. Ponadto były one podatne na powstawanie mikroprzecieków, przez które przedostawały się bakterie, tworząc ogniska próchnicy.

Technologią pozwalającą podczas jednej wizyty u stomatologa odbudować ząb zniszczony przez próchnicę lub w wyniku jakiegoś urazu jest bonding. Polega on na tym, że dobiera się standardową „formówkę”, którą dopasowuje się rozmiarem do zęba pacjenta, po czym cały ząb pokrywa się kompozytem.

Punktem zwrotnym dla rekonstrukcji estetycznych stało się wprowadzenie licówek porcelanowych, które wykorzystuje się we wszystkich przypadkach klinicznych, gdzie nie sprawdza się bonding. Dotyczy to pacjentów, u których występuje tzw. gorsze utrzymanie chemiczne i warunki zgryzowe, bądź też pacjentów, których zęby wymagają zmiany osiowej lub całkowitej rekonstrukcji łuku zębowego.

W stomatologii estetycznej wykonuje się również korony pełnoceramiczne oraz korony na podbudowie metalu (stopu szlachetnego lub półszlachetnego).

Cały ten arsenał środków i materiałów nazywany jest także stomatologią adhezyjną, czyli stomatologią pozwalającą łączyć w jedną całość obce dla tkanek zęba oraz całego organizmu materiały.